De meest gestelde vraag van mensen tijdens een coachingsgesprek: “ik wil een oplossing!”. En dat betekent dat ze er ‘last’ van hebben. Een uitstekend vertrekpunt!
Zo ook Ilse*: ‘Ik wil niet telkens meegaan in de emotie van de ander’.
Mijn vraag als coach: ‘Wat is er gebeurd dat je deze vraag stelt?’
Ilse werkt als laborant in een groot bedrijf. Een senior collega wijst haar telkens terecht en geeft nooit een compliment. En haar leidinggevende altijd erg kortaf is en elke vraag van haar om uitleg en hulp negeert. Dáár heeft ze veel last van.
wel ontslagen, niet ontslagen
Onlangs had ze een gesprek met haar leidinggevende en de HR-manager waarin haar werd medegedeeld dat haar contract niet verlengd gaat worden; ze is te onzeker. Twee weken later was er opnieuw een gesprek waarbij haar verteld werd – tot haar grote verbazing – dat ze alsnog mag blijven…
Tijdens het eerste gesprek raakte ze heel erg overstuur. In het tweede gesprek aanschouwde ze het geheel redelijk stoïcijns alsof ze in de gang voor het raam stond te kijken. En onderwijl dacht ze: ‘Wat zijn jullie toch een raar stel mensen’.
samen op de oplossing ontdekken
Mijn reactie als coach ‘Als we samen kunnen ontdekken hoe je het die tweede keer voor elkaar hebt gekregen dat je niet meegegaan bent in de emotie, kunnen we kijken hoe we dat kunnen gebruiken in de toekomst’.
oplossingsgericht op zoek
Ilse was overtuigd dat ze altijd goed werk heeft geleverd. Ze was onzeker geworden door het gedrag van de senior collega en haar leidinggevende. Voor het tweede gesprek had ze – zo concludeerde ze nu – ‘afstand genomen’ uit zelfbescherming. Ze was al op zoek gegaan naar een nieuwe baan, waarvan ze overtuigd was dat ze die zou gaan vinden; ze leverde immers goed werk.
Haar houding ten opzichte van haar senior collega en haar baas was gewoon veranderd: ‘Als jullie zo respectloos met mensen om willen gaan, moet je dat zelf weten, maar ik zal jullie laten zien hoe dat respectvol beter kan.’
‘Ik heb een gesprek met mijn senior collega aangevraagd om onze samenwerking te bespreken. Zoals het nu gaat, wil ik het niet meer.’
‘Wat wil je gaan zeggen tegen haar?’, vroeg ik. ‘Ik ga heel bewust het gevoel van afstand inzetten tijdens dat gesprek, want dat werkt voor mij. En aangeven dat ik het niet prettig vind dat ze op neerbuigend met mij omgaat. Dat ze mij helder moet uitleggen wat ze exact van mij verlangt en dat ze niet vaag moet zijn daarin.’
de oplossing werkt
In het daarop volgende coachingsgesprek vertelde ze mij dat het bewust afstand nemen uitstekend geholpen had. De senior collega was niet aardiger geworden, maar wel een heel stuk duidelijker. Dat was al een hele verbetering. Een paar keer maakte de collega nog een nare opmerking; maar een korte reminder aan hun gesprek maakte dat ze er verder het zwijgen toe deed.
Ook richting haar baas was het gedrag van Ilse veranderd. Ze bleef niet meer angstig wachten op commentaar op de rapporten, maar leverde ze af met de gedachte: ‘Als het niet goed is, dan hoor ik het wel’.
Ilse was tot de conclusie gekomen dat het nu niet zo veel meer uitmaakte wat haar collega van haar vond. Ze voelde zich niet meer afhankelijk. Ze kon weggaan bij dit bedrijf als ZIJ dat wilde. Ze hoefde niet te blijven. Ze was nu veel zekerder van haar kwaliteiten.
Complimenten kreeg ze nog steeds niet, maar ze had ondertussen wel het respect gekregen voor haar werk en werkwijze.
*natuurlijk heet deze dame geen Ilse; vanwege de vertrouwelijkheid heb ik haar een andere naam gegeven
De 5 eenvoudige uitgangspunten van oplossingsgericht coachen:
– stop met wat niet werkt
– doe meer van wat wel werkt
– geen enkel probleem is altijd aanwezig
– je hoeft de oorzaak niet te weten om de oplossing te vinden
– je weet zelf de beste oplossing
De smaak te pakken? Pak meteen door er volg op 26 maart aanstaande de eendaagse training Inleiding tot oplossingsgericht coachen. Klik voor meer informatie en boek direct online!
Geef een antwoord